by Presja regulacyjna związana z ESG zdominowała działania na rynku nieruchomości komercyjnych w 2024 roku. Dla inwestorów ESG to zwykle wartość dodana, a nie obciążenie. Rynek jednak zmaga się ciągle ze sporymi wyzwaniami w tym kontekście.
Firmy w wielu branżach już wprowadzają raportowanie ESG. Czy i na ile wdrażane polityki zrównoważonego rozwoju zmieniają realnie sytuację? Inwestorzy, partnerzy biznesowi, najemcy oraz klienci zaczęli zwracać uwagę na wszelkie aspekty funkcjonowania firm, wpisujące się w koncepcję zrównoważonego rozwoju. Jakich rozwiązań wciąż brakuje i co z pewnością wciąż będzie obszarem pracy i zainteresowania w 2025 roku?
Niedobór danych i problem modernizacji
– Przede wszystkim mierzymy się z niedoborem danych i wysokim kosztem narzędzi do analizy. Brak wystarczających danych rynkowych dotyczących ESG utrudnia odpowiednie wyceny ryzyk związanych z transformacją w kierunku zrównoważonego rozwoju – podkreśla Radosław Jodko, ekspert ds. inwestycji z RRJ Group.
Tymczasem nowe regulacje, czyli choćby Dyrektywa w sprawie sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju (CSRD), wymaga od firm dostosowania się do nowych standardów raportowania, co stawia przed nimi wyzwanie w zakresie gromadzenia i analizy danych. Kolejnym jest dekarbonizacja budynków, zwłaszcza w przypadku tych, które wymagają modernizacji.
– Wydaje się, że wciąż wiele firm nie ma jeszcze strategii ani technologii potrzebnych do efektywnej redukcji emisji CO2–uważa Jodko.
– Renowacja i dostosowanie istniejących budynków do standardów zrównoważonych inwestycji jest trudnym tematem, z którym mierzy się rynek nieruchomości. Wiele starszych obiektów nie spełnia aktualnych norm efektywności energetycznej, co ogranicza ich atrakcyjność na rynku oraz zwiększa ryzyko finansowe dla właścicieli –wylicza Jodko.
Przyjęta przez Parlament Europejski tzw. Dyrektywa budynkowa zakłada, że do 2030 r. konieczne będzie wyremontowanie16 proc. budynków niemieszkalnych (biur, magazynów) o najgorszej charakterystyce energetycznej, a do 2033 r. –już 26 proc. takich budynków. Budynki niepubliczne mieszkalne mają czas na dostosowanie się do klasy F do roku 2030 i do klasy E do roku 2033 r. Kolejne szczegółowe harmonogramy mają być dopiero zaplanowane, ale tak by do 2050 r. wszystkie budynki były zeroemisyjne.
Brak jednolitej praktyki raportowania
– Sądzę też, że w 2025 r. być może wreszcie ukształtuje się jednolita praktyka rynkowa, jeśli chodzi o standard raportowania w zakresie ESG. Dziś go brakuje. Widać też, że firmy, które nie wdrażają praktyk ESG, mogą napotkać ograniczenia w dostępie do finansowania oraz niższe wyceny rynkowe swoich aktywów. Koszty związane z niewdrożeniem zasad zrównoważonego rozwoju mogą być znaczne, co skłania inwestorów do poszukiwania bardziej zrównoważonych opcji – zauważa Jodko.
Zmieniają się także oczekiwania najemców, szczególnie przy wyborze biur aspekty związane z ESG okazują się odgrywać rolę budowania przewagi konkurencyjnej. Firmy muszą dostosować swoje oferty do tych oczekiwań, które mają odbiorcy.
Z punktu widzenia najemców kluczowa jest dyrektywa o sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju (CSRD), która sprawia, że 50 tys. przedsiębiorstw w UE i 3,5 tys. firm w Polsce będzie musiało raportować swój wpływ na środowisko i społeczność oraz standardy zarządcze. Emisyjność budynków, w których najemcy prowadzą swoją działalność gospodarczą, także wymaga raportowania. Za brak tych danych grozi odpowiedzialność karnoskarbowa – taka sama jaka grozi za brak lub nierzetelne raportowanie finansowe.
